"Ο άλλος μου εαυτός" εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Στις 19 Μαρτίου 2010 πραγματοποιήθηκε η κεντρική εκδήλωση των βιβλιοθηκών για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου ( 2 Απριλίου, ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν) με καλεσμένη τη συγγραφέα-μουσικοπαιδαγωγό κ. Εύα Ιεροπούλου η οποία παρουσίασε, με μορφή μουσικού δρώμενου, μαζί με το συγκρότημα family sound το βιβλίο της "Ο άλλος μου εαυτός"

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου)

Στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Με αφορμή τον εορτασμό, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου οργανώνει εκδηλώσεις για τους μικρούς φίλους του. Τα παιδιά έχουν μια ωραία αφορμή ώστε να μάθουν περισσότερα για το βιβλίο, να γνωρίσουν συγγραφείς και εικονογράφους, να παρακολουθήσουν θεατρικά και μουσικά δρώμενα, να συμμετάσχουν σε εκπαιδευτικά παιχνίδια αλλά και εικαστικά εργαστήρια.

2010


ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΙΒΒΥ – (International Board on Books for Young People)


Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Την εορτή καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People - ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με στόχο να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Για τον εορτασμό στην Ελλάδα είναι υπεύθυνο το ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ - ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος κάθε χρόνο αναλαμβάνει τη μετάφραση και την εκτύπωση του υλικού.

Για το 2010 το μήνυμα και την αφίσα ετοίμασαν το Ισπανικό Τμήμα της ΙΒΒΥ και συγκεκριμένα ο συγγραφέας Eliacer Cansino η εικονογράφος Noemí Villamuza. Η αφίσα περιέχει και το μήνυμα σε απόδοση από τα αγγλικά της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Η αφίσα εκτυπώθηκε με την ευγενική χορηγία των Εκδόσεων Πατάκη.

Ενα βιβλίο σε περιμένει. Βρες το!

Μάθαμε να παίζουμε και να τραγουδάμε προτού μάθουμε να διαβάζουμε. Στον τόπο μου, εμείς τα παιδιά

τραγουδούσαμε αυτό το τραγούδι προτού καταφέρουμε να συλλαβίσουμε. Πιανόμασταν σ’ έναν κύκλο στο δρόμο

και οι φωνές μας παράβγαιναν με κείνες των τζιτζικιών, καθώς τραγουδούσαμε ξανά και ξανά για το μικρό

καράβι και τον καημό του που ήταν αταξίδευτο.

Καμιά φορά, φτιάχναμε χάρτινα καραβάκια, τα ρίχναμε στους νερόλακκους και τ’ αφήναμε να βουλιάξουν

χωρίς ποτέ να φτάσουν στη στεριά.

Έμοιαζα κι εγώ με μικρό καράβι αραγμένο στους δρόμους της γειτονιάς μου. Περνούσα τ’ απογεύματα πάνω

σε μια στέγη, κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, έκανα όνειρα για το μέλλον −χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνω αν

έψαχνα στο άπειρο ή μέσα στην καρδιά μου –και φανταζόμουν έναν κόσμο πανέμορφο, που δε γινόταν ακόμα

να τον αντικρίσω.

Πίσω από κάτι κουτιά, σε μια αποθήκη του σπιτιού μου, ήταν ένα βιβλίο που ήταν κι αυτό αταξίδευτο, αφού

κανείς δεν το είχε διαβάσει. Έτσι, ποτέ δεν του είχα δώσει σημασία, δεν είχα προσέξει καν πως ήταν εκεί. Ένα

χάρτινο καραβάκι, κολλημένο στη λάσπη. Ένα μοναχικό βιβλίο, κρυμμένο σ’ ένα ράφι, πίσω από χαρτόκουτα…

Μια μέρα, καθώς έψαχνα κάτι, το χέρι μου άγγιξε τη ράχη του βιβλίου. Αν ήμουν βιβλίο, έτσι θα μιλούσα για

κείνη τη στιγμή: «Μια μέρα, το χέρι ενός παιδιού άγγιξε το κάλυμμά μου κι εγώ ένιωσα τα πανιά μου ν’ ανοίγουν,

άρχισα να ταξιδεύω!».

Τι έκπληξη, όταν η ματιά μου έπεσε τελικά επάνω του! Ήταν ένα μικρό βιβλίο με κόκκινο κάλυμμα και

χρυσά γράμματα. Το άνοιξα με λαχτάρα, λες κι ανακάλυψα ένα σεντούκι με θησαυρό κι ανυπομονούσα να δω

τι είχε μέσα. Δεν απογοητεύτηκα. Μόλις άρχισα να το διαβάζω, κατάλαβα πως μου υποσχόταν περιπέτειες. Τα

κατορθώματα του ήρωα, οι καλοί και οι κακοί, οι εικόνες με τις φράσεις από κάτω που τις κοίταζα πάλι και πάλι,

οι κίνδυνοι, οι εκπλήξεις… όλα με ταξίδευαν σ’ έναν κόσμο άγνωστο και συναρπαστικό.

Έτσι έγινε κι ανακάλυψα πως πίσω από το σπίτι μου ήταν ένα ποτάμι, και πίσω από το ποτάμι μια θάλασσα,

και σ’ εκείνη τη θάλασσα ένα καράβι ετοιμαζόταν να σαλπάρει. Το πρώτο εκείνο καράβι το έλεγαν Ισπανιόλα1,

μα θα μπορούσε u957 να λεγόταν και «Ναυτίλος», «Ροσινάντε2», καράβι του Σεβάχ του Θαλασσινού ή Μεγάλο Καράβι

του Χάκελμπερι… Όλ’ αυτά, όσο κι αν περνάει ο καιρός, θα βρίσκονται πάντα εκεί, περιμένοντας μια παιδική

ματιά, κάποιο παιδί να τα προσέξει, για ν’ ανοίξουνε πανιά και να σαλπάρουν…

Μην περιμένεις άλλο, λοιπόν! Τρέξε και διάλεξε ένα βιβλίο. Διάβασέ το και θ’ ανακαλύψεις ότι, όπως ακριβώς

λέει εκείνο το τραγούδι που τραγουδούσα όταν ήμουνα παιδί, δεν υπάρχει καράβι, όσο μικρό κι αν είναι, που

κάποτε δεν έρχεται ο καιρός να μάθει να ταξιδεύει.

Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε απο το ΕΚΕΒΙ ( Εθνικό Κέντρο Βιβλίου )

Η βράβευση της Κικής Δημουλά τιμά τη χώρα μας

Η απονομή του Ευρωπαϊκού Βραβείου Λογοτεχνίας 2010 στην Κική Δημουλά περιποιεί μεγάλη τιμή στη σύγχρονη ελληνική ποίηση, και συνολικότερα στη νεοελληνική λογοτεχνία.
Η απονομή του περασμένου Σαββάτου (14/3), σε ειδική τελετή στο Στρασβούργο, αναδεικνύει την ισχυρή πολιτιστική φωνή της Ελλάδας ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Η ποιήτρια, και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ψηφίστηκε από συγγραφείς, μεταφραστές, εκδότες, πανεπιστημιακούς προερχόμενους από τις 47 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, σ’ έναν θεσμό που θεωρείται κορυφαίος στα ευρωπαϊκά γράμματα.
Τα συγχαρητήρια ανήκουν στην Κική Δημουλά, η οποία με το υψηλό επίπεδο ποιότητας που διακρίνει το ποιητικό έργο της, προσφέρει μία ακόμη τιμή στην Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε απο το ΕΚΕΒΙ ( Εθνικό Κέντρο Βιβλίου )

"Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει" Γ. Σεφέρης

Εξήντα οκτώ παραλαγγές πάνω σ’ ένα στίχο του Γιώργου Σεφέρη για την Ελλάδα που πληγώνει...
του
Κώστα Γεωργουσόπουλου

«Όπου και να ταξιδέψω,
η Ελλάδα, με πληγώνει»
Γ. Σεφέρης

1. Όσα φάσκελα κι αν φάει, η Ελλάδα, δεν θυμώνει
2. Δώσ’ της αγνή τροφή κι η Ελλάδα μουλαρώνει
3. Δώσ’ της σαλόνι και φρουφρου κι η Ελλάδα ξεσαλώνει
4. Χόρτασέ τη ρητορεία κι η Ελλάδα μαστουρώνει
5. Σαν το γύφτικο σκεπάρνι, η Ελλάδα, καμαρώνει
6. Αρκεί να βρει φτηνά καρφιά κι η Ελλάδα σε σταυρώνει
7. Ό,τι μεγάλο, η Ελλάδα, το μειώνει
8. Ό,τι μικρό κι ασήμαντο, η Ελλάδα, το τεντώνει
9. Όποιο κεφάλι ξεχωρίζει, η Ελλάδα, το σκοτώνει
10. Κι ένας μικρός λεκές στην Ελλάδα μεγαλώνει
11. O γόνιμος ο σπόρος στην Ελλάδα δεν φυτρώνει
12. Το φαρμακερό το χάπι, η Ελλάδα, το χρυσώνει
13. Ό,τι και να προέχει, η Ελλάδα, το χουφτώνει
14. Ό,τι και να φυτέψεις στην Ελλάδα μαραζώνει
15. Μ’ ό,τι καταπιαστεί, η Ελλάδα, τα σκατώνει
16. Το λασπωμένο δρόμο, η Ελλάδα, τον λασπώνει
17. Τα παιδιά της απ’ την κούνια, η Ελλάδα, τα στειρώνει
18. Μόνο με τον εαυτό της, η Ελλάδα, δεν μαλώνει
19. Από τους πάντες τα πάντα η Ελλάδα αξιώνει
20. Με το Φειδία και τον Περικλή, η Ελλάδα, ξεχρεώνει
21. Με φούσκες τ’ άπλυτα, η Ελλάδα, τα στεγνώνει
22. Μ’ ένα στουπί τη Λογική, η Ελλάδα, τη στομώνει
23. Ό,τι φιλήσει πια, η Ελλάδα, το νεκρώνει
24. Με δόσεις και τα σάβανα, η Ελλάδα, θα πληρώνει
25. Δώσ’ της σαβούρα α λα κρεμ κι η Ελλάδα σαβουρώνει
26. Πλήρωσε λύτρα κι η Ελλάδα σε λυτρώνει
27. Όταν παντού ξημερώνει, στην Ελλάδα σουρουπώνει
28. Ό,τι κι αν της πουν να δηλώσει, η Ελλάδα, το δηλώνει
29. Η Ελλάδα των τριών θαλασσών και των δύο ηπείρων, γιατί τάχα σουρώνει;
30. Μα προχωρώντας με την όπισθεν, η Ελλάδα, δεν κωλώνει;
31. Με τόσα παραμύθια πια, η Ελλάδα, σ’ αποχαυνώνει.
32. Χύνεται το αίμα της πληγής σου, Ελλάδα μου, κι απλώνει
33. Πώς να μεθύσει πια αφού το κρασί της, η Ελλάδα, το νερώνει
34. Τόπος αφόδευσης στην Ελλάδα το αλώνι
35. Oύτε στ’ άχυρα δεν βρίσκεις στην Ελλάδα ένα βελόνι
36. Κάθε σαπιοκάραβο, η Ελλάδα, το ναυλώνει
37. Κάθε μπουχό και κουρνιαχτό, η Ελλάς, το λέει σκόνη
38, Μόνο με φούντες και φοντάν, η Ελλάδα, θα φουντώνει
39. Oύτε και με την κεφαλή της Μέδουσας, η Ελλάδα, δεν πετρώνει
40. Είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή, η Ελλάδα, θα νυχτώνει
41. Στόμωσαν στην Ελλάδα τα μαχαίρια χωρίς ακόνι
42. Ακόμη και τη λέρα, η Ελλάδα, τη λερώνει
43. Ήταν επόμενο: με τόσες κουκούλες, η Ελλάδα, λογικά θα κουκουλώνει
44. Ό,τι ήδη έχει αλωθεί, η Ελλάδα, το αλώνει
45. Μετά τόσο ντερλίκωμα, η Ελλάδα, ξαλαφρώνει
46. Εθνικό μας επάγγελμα ο ένας τον άλλον, στην Ελλάδα, να καρφώνει
47. Όπου και να στρέφω τα μάτια, η Ελλάδα, με τυφλώνει
48. Σαν την ταφόπλακα, η Ελλάδα, μας πλακώνει
49. Λόγος βαρύς, σοφός και σοβαρός, στην Ελλάδα ελαφρώνει
50. Λόγος σαχλός, βλακώδης και σαθρός, στην Ελλάδα βαλαντώνει
51. Τον πεθαμένο λόγο, η Ελλάδα, δεν τον θάβει, τον παραχώνει
52. Ακόμη το νόμιμο θεσμό, η Ελλάδα, τον κερατώνει
53. Μια μέθοδο και παιδαγωγική, η Ελλάδα, αποθεώνει, το καψώνι
54. Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα, με πεισμώνει
55. Στη θέση της πέτρας στην καρδιά, έβαλε η Ελλάδα το κοτρώνι
56. Βαρύ το κύρος της Ελλάδας, αλλά βαρύ πεπόνι
57. Έφυγε καβαλώντας τ’ άλογο, η Ελλάδα του Oμέρ Βρυώνη
58. Το όπιο του λαού στην Ελλάδα το λέν’ αφιόνι
59. Τι λέτε τώρα; Κάθε μέρα τον Διάκο, η Ελλάδα, παλουκώνει
60. Ακόμη και τυφλόν τα τ’ ώτα, τα τ’ όμματα τον τε νουν, η Ελλάδα, με αγχώνει.
61. Χιλιάδες σφυριά βαρούν κι η Ελλάδα ένα αμόνι.
62. Η Ελλάδα είθισται τη μνήμη ν’ ασβεστώνει.
63. Είναι που ντύνεται με δανεικά κι η Ελλάδα δεν κρυώνει.
64. Κάθε που ξημερώνει δεν σημαίνει στην Ελλάδα πως εξημερώνει
65. Ό,τι με ταπεινώνει, γιατί στην Ελλάδα λέμε πως χαλαρώνει;
66. Μ’ άφθονο το σκοινί και το σαπούνι, δεν εφεύραν στην Ελλάδα την αγχόνη
67. Μα και με τόσες πατητές, η Ελλάδα, δεν πατώνει
68. Είναι γιατί το Χάρο αντάμωσε και με το Χάρο αντάμα ξεφαντώνει

Το κουρδιστό αβγό

Το κουρδιστό αβγό
Μπουλώτης Χρήστος

Ήταν ένα αβγό που το έλεγαν Μήτσο. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο αυτός ο Μήτσος. Γι’ αυτό, κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό που χιόνιζε, το έσκασε κρυφά από το κοτέτσι.
Δεν πρόκειται για ένα αβγό βραστό ούτε για ένα αβγό τηγανιτό. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται για ένα αβγό ομελέτα. Πρόκειται για ένα ζωντανό αβγό, αβγό με ονοματεπώνυμο, τον Μήτσο, που για να μην καταλήξει μια μέρα στο τηγάνι αποφασίζει να το σκάσει, να αποκτήσει κουρδιστήρι, να μεταμφιεστεί σε άνθρωπο και δουλεύοντας σε ένα τσίρκο, να γίνει διάσημο. Η πάντα ευαίσθητη γραφή του Χρήστου Μπουλώτη, σε συνδυασμό με τις πρωτότυπες ζωγραφιές της Ντανιέλας Σταματιάδη, κάνει το βιβλίο τόσο ξεχωριστό όσο ξεχωριστός είναι και ο ήρωάς του. Ενδιαφέρουσες διαθεματικές δραστηριότητες, με αφορμή την ιστορία, μπορούν να διαβάσουν οι μικροί αναγνώστες στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.

Ομάδες Ανάγνωσης

Το βιβλίο που θα διαβάσει η ομάδα ανάγνωσης της παγκόσμιας λογοτεχνίας είναι :
"Διαταραγμένες Ψυχές" της Minette Walters.
Η επόμενη συνάντησή μας θα γίνει την Τρίτη 13 Απριλίου 2010, ώρα 8: 30 μ.μ στη Δαήδειο Παιδική Βιβλιοθήκη.

Το βιβλίο που θα διαβάσει η ομάδα ανάγνωσης της ελληνικής λογοτεχνίας είναι :
"Η εκδίκηση της Σιλάνας" του Γιάννη Ξανθούλη.
Η επόμενη συνάντησή μας θα γίνει την Τρίτη 20 Απριλίου 2010, ώρα 8: 30 μ.μ στη Δαήδειο Παιδική Βιβλιοθήκη.

Καβάφης. Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.


Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι,
να έφθασε ο καιρόςνα φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη
κάθε πράγμα οι Aναμορφωταίαυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς.)
Για κάθε τι,για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις,
αλλά τί να γίνει;σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά,
και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια,
μετάτόση δεινότητα χειρουργική.
—Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)


Ένα υπέροχο ποίημα που γράφτηκε πριν έναν αιώνα αλλά πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα στις μέρες μας.

Αφιέρωμα-έκθεση στον Κωστή Παλαμά

Από 1 έως 19 Μαρτίου στα πλαίσια των εκδηλώσεων των βιβλιοθηκών για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου στεγάζεται στην Παιδική Βιβλιοθήκη Συνοικισμού Καραμπουρνάκι Έκθεση -Αφιέρωμα στον ποιητή Κωστή Παλαμά του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Η συγγραφέας και μουσικοπαιδαγωγός κ. Εύα Ιεροπούλου μελoποίησε, τραγουδά και συζητά το ποίημα "Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι" με μαθητές νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων. Τέλος τα παιδιά αποτυπώνουν στο χαρτί εικόνες από το ποίημα.

Την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010 και ώρα 19:30 πραγματοποιήθηκε στο Remezzo η πρώτη συνάντηση της " Ομάδας Φίλων Βιβλίου Καλαμαριάς".

Κάτσου-Καντάνη, Σταυρούλα Ο Τόνι και οι τόνοι.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή ιστορία, όπου οι τόνοι με αρχηγό τους, τον Τόνι το βαρύτονο, αποφασίζουν να κατέβουν σε μια πρωτότυπη απεργία. Βγαίνουν από τα βιβλία, τις λέξεις, τη μουσική, τα χρώματα, τις φωνές των ανθρώπων και πάνε για παιχνίδι.
Στην αρχή τα παιδιά είναι χαρούμενα, γιατί δεν θα ξανακάνουν λάθη, όμως γρήγορα αντιλαμβάνονται πως άλλα τους υπαγορεύει η δασκάλα τους και άλλα γράφουν, άλλα θέλουν να πουν και άλλα καταλαβαίνουν. Μαθητές και δάσκαλοι ψάχνουν να τους βρουν. Μα και οι τόνοι κουρασμένοι από το παιχνίδι, καθώς πέφτει το σκοτάδι, θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, στη θαλπωρή των βιβλίων. Και τα καταφέρνουν με τη βοήθεια της γιαγιάς περισπωμένης.
Μιας γιαγιάς με γνώσεις, με εμπειρίες, με ευαισθησίες, που μιλά με νοσταλγία για τους ξεχασμένους τόνους, την περισπωμένη και την οξεία, τόνους που κατοικούν στα παλιά βιβλία και χρησιμοποιούνται από τους λάτρεις του πολυτονικού συστήματος.
«Ο Τόνι και οι τόνοι» είναι ένα βιβλίο χαρούμενο, διασκεδαστικό, με λόγο που ρέει, με ύφος ανάλαφρο και παιγνιώδες, με θαυμάσια γλώσσα, με χιούμορ, με ευαισθησίες, για τη σπουδαιότητα, την αξία, τη σημασία των τόνων στο γραπτό και στη μουσική, στις εικαστικές τέχνες, στη φύση και κατ΄ επέκταση στη ζωή μας.
Ένα αξιόλογο βιβλίο που θα το αγαπήσουν, θα το χαρούν μικροί και μεγάλοι αναγνώστες, χρήσιμο για εκπαιδευτικούς, για γονείς που θέλουν να βοηθήσουν τα μικρά σπουργιτάκια τους να μάθουν να τονίζουν σωστά τις λέξεις, να κατανοήσουν τη λειτουργικότητα των τόνων.

Καληνύχτα, μαμά

Καληνύχτα, μαμά
της Μαρίας Παπαγιάννη
Η Ματίνα, ένα χαρούμενο κοριτσάκι, είναι η ηρωϊδα αυτής της ιστορίας. Αγαπάει πολύ τη μαμά της, αλλά όταν έρχεται η ώρα της καληνύχτας σκαρφίζεται πολλούς τρόπους για να αποφύγει τον ύπνο. Και αυτό γιατί φοβάται τη νύχτα και το σκοτάδι. Η μαμά της με αγάπη και τρυφερότητα θα προσπαθήσει να διαλύσει τους φόβους της για το σκοτάδι και να της δείξει το δρόμο για τον κόσμο των ονείρων.